(386). czyli zagadka.

taka podnosząca ciśnienie nawet.

i jakże życiowa.

PYTANIE: co mogą robić rodzice z 2 letnim dzieckiem podczas jazdy pociągiem? (gwoli wyjaśnienia, nie jest to ich prywatny pociąg).

mogą otóż:

- z dzieckiem się bawić;

- dziecko do śmiechu i gaworzenia doprowadzać;

- karmić dziecko, nawet rosołkiem ze słoiczka, ciasteczkami, czym tylko chcą (jeśli nie zasmradzają tym całego wagonu);

- głaskać dziecko, tulić. od biedy nawet łaskotać;

- także ileś innych - uznawanych powszechnie za normalne czynności wykonywać.

wszystko to zaakceptuję, może się skrzywię, ale jednak, to wszystko ujdzie. wsadzę sobie słuchaweczki w uszy a nos w książkę. i będę ich głęboko poważał sobie. 

no ale kurwa stawianie nocnika na podłodze i wysadzanie nad nim dziecka na siku jest co najmniej przegięciem. tym bardziej że toaleta była tuż za drzwiami i tam spokojnie na sedesie można było nocniczek postawić, albo dzieciątko podtrzymać. a nie pokazywać to i owo. pozwalając na uzewnętrznienie pewnych płynów. no litości. szkoda, że nie na kupkę. ja tak marzę każdego poranka, o tym, by móc wdychać takie zapaszki swojskie i wiedzieć, co dzieciątko jadło minionymi czasy. 

zatem jak widać znowu trafiłem, nie tyle na upierdliwe dziecko, co jego co najmniej poje*anych rodziców. jeśli ktoś się się w stodole urodził, niech odpowiednimi wagonami podróżuje, a najlepiej wcale.

GRRRR!

tak. dziś nie lubię głupich ludzi i złego świata!

[...]