(470). czyli kolejowy szlak i inne przyjemności.

ten sam od lat. przemierzam znów.

tym razem jednak ma miejsce odmiana. zamiast IR podróżuję TLK. niestety z przesiadką na pięknym, coraz bardziej schludnie i niemiecko wyglądającym dworcu w breslau. i niech schludnie jak najdłużej będzie i niech nikt nie zanieczyszcza i nie niszczy. 

ale toczmy się dalej. kolejowo i tematycznie. czas na przyjemności. przyjemności przyjemne, pozwalające się zatracić, zapomnieć co się robi i po co. tudzież inne drobne rzeczy, które, gdy tylko, znajdą się w zasięgu naszego wzroku, nakazują podążać ich tropem. czasem jest to powalający, robiący zakupy w markecie pan (albo jeden z jego atrybutów typu kawałek ładnej nóżki, majtek, stopy, tyłka, zniewalające spojrzenie etc), zdążając, za którym szlak naszych zakupów porzucamy; czy zapach, za którego źródłem i nosicielem nosem pociągamy; albo chłopiec, za którym się na ulicy obracamy, by tylko dłużej móc wzrokiem pożerać. słoneczne okulary bywają w tym procederze akcesorium przydatnym.

wszak jedynym sposobem wygrania z pokusą jest ulegnięcie jej. a jeśli można sprawić sobie różne przyjemności mniejsze lub większe, grzeczniejsze lub ciut niegrzeczne. wszelkie fetysze wskazane jak najbardziej, życie dzięki nim jest o wiele przyjemniejsze, radośniejsze i bardziej zaskakujące, wszak nie wiadomo kiedy zostaniemy sprowokowani przez jakiś działający na nas bodziec. bywają wprost cudownie zniewalające. i każdy z nas je ma :D.

tymczasem czas się jakoś przygotować psychicznie na niekończące się opowieści wracających z wakacji i milion zdjęć oO.

[...]