(553). czyli rozglądam się.

w sumie to bardzo przyjemne zajęcie jest.

chodząc po mieście - rozglądam się. to nic, że układ witryn sklepowych wzdłuż rynku znam już na pamięć i nic mnie w nich nie zaskakuje już - rozglądam się. bo tak rozglądając się po nich zawsze można coś ciekawego dostrzec. nawet na wystawie sklepu muzycznego. wszak czasem i tam trzeba zmienić zawartość wystawy. trzeba pozbierać płyty, zetrzeć kurze i poukładać je na nowo. a że by to uczynić, trzeba się schylić - tym lepiej. a jeśli czyni to całkiem ładny chłopiec - tym lepiej także, ale nie było by to ostatecznym argumentem, bym przystanął na dłużej, a potem przeszedł obok tej wystawy jeszcze 3 razy w te i na zad. tym argumentem były jego spodnie, biodrówki, a raczej to co miał pod nimi, a co się ukazywało przy każdym jego schyleniu się i wypięciu. nic tylko zerkać z wielką radością i iskierkami w oczach ;).

chodząc po sieci - także rozglądam się. tylko nieco wirtualnie. w sumie kumpello nie jest najgorsze. może i ja jestem bardzo leniwy i pierwszy do nikogo nie napiszę, ale są metody do prowokowania, tych którymi byłbym zainteresowany, by sami to uczynili. mniejsza już o ich poziom - grunt, że są dość skuteczne póki co. a co dalej się działo będzie - czas pokaże. znając me szczęście - pewnie nic ;).

nie wyobrażam sobie świąt bez śniegu. a tego ani widu, ani słuchu. why?

[...]