(156) 72. czyli podróże kształcą.

a zwłaszcza dookoła świata.

co prawda moja była troszkę krótsza, ale bardzo rozwijająca i rozkoszy pełna. rozkosze kosztowały mnie całe 7,38 zł (bosh, jak mnie łatwo zadowolić) a dojście trwało (dwa razy po) 21 minut. po tym czasie spędzonym w pociągu (to nic, że kupiłem świeżą politykę, bowiem podróż odbywała się w przeciwnym kierunku niż jeżdżę za zwyczaj, zatem siedziałem z nosem niemal przyklejonym do szyby, wypatrując wszelkich zmian za oknem, które mogły zajść od mej ostatniej wyprawy koleją w kierunku zachodnim od Końca Świata, tj. od około 3 lat). w ten cudowny sposób dotarłem do siedliska zamieszkiwanego przez jo.

obgadano i oplotkowano wszystko co się rusza i nas interesuje albo dotyczy; udzielono sobie nawzajem porad wszelakich, by wreszcie przystąpić do kuchennych podróży. siedlisko położone 25 km za Końcem Świata, cóż że kuchnia tamtejsza zaopatrzona jest w bambusy czy inne kiełki, kiedy nie ma w niej zwykłego ryżu i chińszczyznę trzeba próbować płodzić z użyciem kaszy jęczmiennej. co ciekawsze łączenie smaków wschodu ze smakami bieszczadzkimi wcale nie najgorzej nam wyszło. kuchenne spontany polecam gorąco!

jesień już jest z nami. pociągi zapłakane deszczem, niczym autobusy u maryli. to nic, że jest połowa sierpnia, ja już wypatruję lecących kasztanów, kolorów na drzewach i oczywiście babiego lata mego ulubionego.

[...]