(174) 90. czyli rzeszowowo.

byłem tam! a nawet wrócić mi się udało. w jednym kawałku.

prawie dobrze udało mi się przewidzieć to, co spotka mnie w podróży. były dzieci. dwoje. ale była też ich matka, która była gorsza niż one - to mi się jeszcze dotychczas nigdy nie zdarzyło. dzieci jak to dzieci, gadały, pytały, jadły, piły. za to mamusi nic się nie podobało. odpowiadała im na pytania, dawała drożdżówki i soczki, ale pewnie najchętniej wepchała by im rureczkę od napoju głęboko w gardło i popchała bułką. kobiecie tej zaleciłbym, za radą stachurskiego opublikowaną kilka postów wstecz, nervosol. albowiem jej głos, tembr i doniosłość na pół składu, zdradzał jej ukrytą potrzebą spożycia tego albo mu podobnego medykamentu.

jak się okazało tuż przed stacją docelową, pociąg ze skajowymi siedziskami - a te są dla mojego bezdupia najwygodniejsze - niemiłosiernie telepać zaczął i na boki się rzucać. pomyślałem 'o-ho, zbliżamy się do stolicy słynnego podkarpacia'. perony są tylko 3 (toż na moim Końcu Świata jest ich 5). między płytami na peronach rośnie trawa i inne zielsko - u mnie też; ale u mnie i te perony są szersze oraz zadaszone - wszak poniemieckie. ale nie narzekajmy za bardzo a skupmy się na najważniejszym.

(zaznaczając na wstępie, że nie ma skrybiarskich zdolności ani nie miałem ze sobą kajeciku do czynienia notatek).

zaiste na peronie czekał, choć pierw Go nie zauważyłem, gdyż się schował, Yomosa. obiecanej chwil kilka wcześniej wykrochmalonej, białej i wyprasowanej chusteczki w dłoni nie dzierżył. wiedząc o jego awersji do podawania dłoni na przywitanie, ważąc to oraz zasady kindersztuby, postanowiłem jednak zaryzykować i swą na powitanie wyciągnąć. i udało się :D

zostałem przegoniony po wszystkich możliwych zakamarkach rzeszowa. począwszy od różnych galerii i sklepów (kolejna zima tysiąclecia wszak się zbliża, zatem czas szukać butów), poprzez lipami obsadzoną aleję wybrukowaną kostkami z nazwiskami sponsorów renowacji (nazwiskami i nie tylko, bo znajdowały się tam także dedykacje od Misia dla Aniołka i inne bardzo ciekawe kwiatki, ale to musicie zobaczyć już sami) oraz castoramę (gdzie poszukując luksferów kolorowych napotkać można było krążącego w garniturze, czarnych lakierka i białych frota skarpetkach pana ochroniarza) po rynek ze studnią jakąś i dziecięcym festiwalem i balonikami. możliwe, że na samo miasto spoglądam z lekkim przymrużeniem oka, ale na swój sposób mnie urzekło.

urzeczony zostałem także, w sposób bardzo przyjemny - od czego zapewne powinienem zacząć, ale ja zawsze dookoła przecież - osobą 'emerytowanego kustosza'. jak na swój wiek, po mieście poruszał się wprawnie, nie gubił się, przy czym raczył mnie w międzyczasie opowieściami. opowieściami, których słuchało się z wielką przyjemnością. na szczęście momentami i mi udało się dochodzić do słowa i raczyć Jego swoimi przynudnymi opowiastkami. o dziwo nie ziewał, albo robił to bardzo ukradkiem ;]. rzadko zdarza się mi trafić na osobę, z którą się i dobrze konwersuje oraz która jest doskonałym słuchaczem. momentami odnosiłem wrażenie, że znamy się już nie od dziś. 

muszę także zdementować jakobym wyłudził ową wycieczkę po rzeszowie i yomosowe przewodnikowanie. sam się któregoś razu młody człowiek zaoferował. a skoro mnie dawno na podkarpackiej ziemi nie było - skwapliwie skorzystałem.

udało mi się także nabyć drogą kupna kolorowe bokserki w jednym ze sklepów. bo skoro nie mogłem podejrzeć ich u sprzedawców, musiałem zaspokoić swoje żądze w inny sposób ;)

w stolicy podkarpacia spędziłem jeden z milszych dni wakacji. Yomosie podziękowania i ukłony za doborowe towarzystwo i dzielne znoszenie mego marudzenia, które zapewne się wkradało czasem; Tahoe podziękowania za telefoniczną pogawędkę i zaproszenie na obiad. mam nadzieję do zobaczenia w krk.

małe opóźnienie relacji wynika z mego nielubienia poniedziałków. dzisiejsze nielubienie skończyło się skonsumowaniem dwóch kremówek oraz drożdżówki z jagodami i pączka. jedno po drugim. dobiłem się wizytą w kfc. ale na szczęście poniedziałek już ma się ku końcowi.

[...]