61. czyli post, którego nie ma.

albo być nie powinno.

postanowiłem zakończyć swą sesję rezygnują z ostatniego egzaminu. ile radości mi to sprawiło. cóż z tego, że 2 godziny wcześniej zadrukowałem pół ryzy papieru materiałami nań potrzebnymi. i tak nic już do głowy mi nie wchodziło. nastały ferie. 5 dni nic-nie-robienia w krk. rozkosznie.

z tej rozkoszy udało mi się wypić butelkę ohydnego wina. jeśli kiedykolwiek będziecie zastanawiać się nad 'witoshą' - zrezygnujcie. paskudztwo. dopiero po wymieszaniu z kolą (oczywiście lajt, bo innej w domu nie miałem) dało rady to wypić. kiedy uprzytomniłem sobie, że jednak bym coś zjadł było już po 23 i wszelkie pizzerie były pozamykane. zostałem z paczką chrupkiego pieczywa ryżowego do zagryzania wina. cudownie. tym cudowniej, że powracam do starych zwyczajów picia z laptopem, moja piękną plejlistą i gg, na którym siedzą ci, co pojechali już do domów. i są płci kobiecej. kocham swe życie w takich momentach.

od poranka szwędam się po domu w szlafroku, spoglądam przez okno licząc tramwaje, oraz na wisłę i na pływające łabędzie. czas chyba na kolejną kawę. a może wypada wreszcie się zebrać i wyjść na dwór vel na pole...

nie chce mi się w sumie nic.

może tak pozłorzeczę dziś światu. o. to by było nawet bezinteresowne z mojej strony.

(...)